شما برای حفظ سلامتی و بهبود وضعیت جسمانی به باشگاه ورزشی می‌روید و در کلاس یوگا ثبت نام می‌کنید. اگر خوش‌شناس باشید پس از چند هفته شاهد تغییراتی در وضعیت جسمانی‌تان می‌شوید که حس خوبی را برایتان به ارمغان می‌آورد و یوگا را برای همیشه ادامه می‌دهید؛ اما اگر خوش‌شانس نباشید به جمع ۵۵ درصدی افرادی می‌پیوندید که آسیب مربوط به آساناهای یوگا را حداقل برای یکبار تجربه کرده‌اند. البته نگران نباشید، فقط چهار درصد از افراد آسیب شدید دیده‌اند.
به جرأت می‌توان گفت مهمترین هدف ورزش حفظ سلامتی است، اما چرا آسیب در ورزش امری اجتناب‌ناپذیر است؟! ممکن است به چنین تناقضی پاسخ‌های مختلفی داده شود اما نکته‌ای حائز اهمیت حذف آسیب در ورزش می‌باشد که آساناهای یوگا نیز از این امر مستثنی نیستند.
برای حذف آسیب از کجا باید شروع کرد؟ شناخت نواحی آسیب‌دیده و نوع آن‌ها اولین گامی است که اطلاعات مفیدی در اختیار معلمان یوگا و یوگین‌ها می‌گذارد.
در همین رابطه کریستین وایز و همکارانش در سال ۲۰۱۸ پژوهشی را بین ۲۶۲۰ نفر انجام داده‌اند که در (Journal of Bodywork and Movement Therapies) به چاپ رسیده است. حدود ۸۵ درصد شرکت‌کنندگان زن بودند و ۹۶ درصد شرکت‌کنندگان بیش از یک سال در کلاس‌های یوگا شرکت داشتند و همچنین ۹۵ درصد افراد دوره‌ی مربیگری یوگا را گذرانده بودند.
طبق پژوهش مذکور بیشترین نواحی بدن که در یوگا دچار آسیب شده‌اند به ترتیب عبارت از زانوها (۲۱٪)، کمر (۱۹.۴٪)، شانه‌ها (۱۹٪) و ران‌ها که شامل همسترینگ هم می‌شوند (۱۵.۹٪) می‌باشند (نمودار ۱). حدود ۸ درصد آسیب‌های شدید مربوط به این نواحی می‌باشند.
همچنین دو دلیل عمده‌ی آسیب در یوگا عبارت از اسپرین/استرین (۴۷.۱٪) و درد عمومی بدون علت (۳۵.۱٪) می‌باشد (نمودار ۲).
در نظر گرفتن قسمت‌های آسیب‌دیده و انواع آسیب‌های مرتبط با یوگا توسط مربیان و یوگین‌ها کمک می‌کند تا در انجام آساناها کمترین آسیب را شاهد باشیم.